Terapia czaszkowo-krzyżowa


   Terapia czaszkowo-krzyżowa jest całkowicie nieinwazyjnym zabiegiem, który polega na stosowaniu delikatnych ucisków w miejscach chroniących mózg i rdzeń kręgowy. Jest metodą osteopatyczną, która uzyskała akredytację Światowej Organizacji Zdrowia. Wszechstronnie oddziałuje na cały organizm, dlatego stosowana jest przez przeszkolonych terapeutów na całym świecie w  celu łagodzenia różnego rodzaju dolegliwości.

 

 

Kto i kiedy stworzył terapię czaszkowo-krzyżową?

 

    Terapia czaszkowo-krzyżowa jest jedną z dziedzin klasycznej osteopatii. W Polsce stosowana jest od nie dawna, na świecie jest jednak znana już od pierwszej połowy XX wieku. Jednym z jej twórców był William Sutherland, amerykański osteopata, który zauważył zmniejszanie i zwiększanie zewnętrznych rozmiarów kości czaszki w regularnych odstępach czasu pod wpływem dotyku. Drugi z jej twórców John Upledger był amerykańskim lekarzem i osteopatą, który prowadząc operacje neurochirurgiczne, zauważył niewspółmierną do tętna i oddechu pulsację opon mózgowych. Dalsze badania i obserwacje wykazały, że ten specyficzny ruch związany jest z absorpcją i resorpcją płynu mózgowo-rdzeniowego i ma wpływ na zachowanie równowagi pomiędzy układem nerwowym, trzewnym i hormonalnym. Jego prawidłowy rytm oddziałuje na system powięziowo-mięśniowy całego ciała, odpowiadając tym samym za funkcjonowanie i regenerację całego organizmu.

 

 

Jak przebiega terapia czaszkowo-krzyżowa?

 

    Terapia czaszkowo-krzyżowa jest metodą fizjoterapii, która oddziałuje na płyn mózgowo-rdzeniowy, produkowany w układzie komorowym. Pełni on niezwykle ważną funkcję w organizmie człowieka, dlatego, że chroni mózg i rdzeń kręgowy przed urazami oraz dostępem bakterii i wisusów. Od jego produkcji i resorpcji zależy ciśnienie w mózgu i rdzeniu kręgowym, jeśli się zmieni, kręgosłup i kości czaszki muszą się do niego dopasować. Różnego rodzaju czynniki mogą powodować zaburzenia w przepływie i produkcji płynu mózgowo-rdzeniowego w naszym organizmie co w konsekwencji prowadzi do powstawania rozmaitych dolegliwości bólowych oraz innych objawów niewiadomego pochodzenia.

 

 

    Rytm czaszkowo-krzyżowy jest wyczuwalny na całym ciele. Fizjoterapeuta odpowiednio przykładając ręce na wybranym obszarze ciała pacjenta, może wyczuć jego zaburzenia, a następnie spowodować jego zwolnienie lub przyspieszenie, aby przywrócić jego prawidłowy rytm. Równie ważną, jak praca z płynem mózgowo-rdzeniowym, częścią terapii, jest oddziaływanie na kości całej czaszki. Terapia polega na delikatnym ucisku, kości krzyżowej, miednicy, przepony, górnego otworu klatki piersiowej oraz kości czaszki. Dotyk jest bardzo delikatny i nie wymaga kontaktu ze skórą pacjenta, zalecana jest jednak miękka, niezbyt gruba odzież, aby nie zaburzała przebiegu terapii. Zabieg trwa od 1 do 1,5 godziny. Jest bezbolesny, mogą mu jednak towarzyszyć czucie intensywnego ciepła lub zimna, drętwienie i mrowienie, skurcze mięśni, drżenie kończyn, zawroty głowy, a nawet wzbudzenie silnych emocji.

 

 

 

    Celem zabiegu jest rozluźnienie struktur łącznotkankowych, czyli powięzi. Fizjoterapeuta uwalnia w ten sposób powstałe napięcia i przywraca prawidłowy rytm czaszkowo-krzyżowy. Dzięki stymulacji tkanki łącznej poprawia się funkcjonowanie wszystkich organów, w których tkanka ta występuje.

 

 

 

    Jakie efekty przynosi terapia czaszkowo-krzyżowa?

 

    Terapia czaszkowo-krzyżowa może przynieść ulgę przy dolegliwościach ze strony układu nerwowego, pokarmowego, oddechowego, limfatycznego, endokrynologicznego, a także kostno-mięśniowego. Z powodzeniem stosowana jest przy różnego rodzaju schorzeniach psychicznych takich jak psychoza, autyzm, depresja, nerwice, traumy oraz zaburzenia osobowości. Pomaga również w przypadku problemów neurologicznych jak np. bóle i zwroty głowy, migreny, omdlenia, udary mózgu i stwardnienie rozsiane. Doskonale wpływa na prace układu kostno-mięśniowego, pomagając zniwelować skutki zespołów bólowych kręgosłupa, boli pleców, rwy kulszowej, skoliozy, stanów przeciążeniowych i pourazowych stawów, a także wzmożonego napięcia mięśniowego. Terapia czaszkowo-krzyżowa pomaga w łagodzeniu zaburzeń układu pokarmowego, endokrynologicznego oraz problemów z oddychaniem. Przynosi ulgę pacjentom zmagających się m.in. z zespołem jelita wrażliwego, astmą, zaburzeniami snu, stresem, kłopotami z koncentracją czy bólami niewiadomego pochodzenia.

 

Kiedy terapia czaszkowo-krzyżowa nie jest wskazana?

  

     Terapia czaszkowo-krzyżowa jest w pełni bezpieczna, dlatego może być stosowana niemal u każdego, również u małych dzieci, osób starczych i kobiet w ciąży. Jest jednak kilka sytuacji, w których lepiej z niej zrezygnować. Należy zachować ostrożność w przypadku kobiet w I trymestrze ciąży, a także, gdy ciąża jest zagrożona. Terapia nie jest wskazana również u osób z ostrym zapaleniem opon mózgowych, tętniakami, guzami występującymi w obrębie czaszki, w początkowej fazie udaru mózgu, a także przy wysokiej temperaturze, niewygojonych ranach czaszki, wodogłowiu bezkomorowym oraz świeżych urazach ortopedycznych. Przeciwskazaniem są też choroby psychiczne takie jak np. schizofrenia czy psychoza maniakalno-depresyjna 

 


Copyright © www.fizjonat.pl